Nową metodę obrazowania, tzw. obrazowania wielopłaszczyznowego opracował zespół naukowców z Wydziału Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza pod kierownictwem prof. UAM Krzysztofa Dobka.
Nasza technika pozwala na odzyskiwanie informacji, w tym przypadku obrazu, traconej przez klasyczne kamery/aparaty fotograficzne/mikroskopy – wyjaśnia profesor Krzysztof Dobek, szef zespołu badawczego.
Dotychczas możliwe to było częściowo przy użyciu tzw. filtru podziału pola (ang. split-field diopter), stosowanego w kinematografii. Większość z nas była nieświadomym świadkiem jego użycia, np. w filmach tak znanych jak „Pulp Fiction” czy „Matrix”. Jednak w przeciwieństwie do tej znanej dobrze operatorom filmowym techniki, nasze rozwiązanie pozwala na wybór przedmiotu, którego obraz jest dodatkowo ostrzony, niezależnie od jego położenia. Na dodatek możemy śledzić ten przedmiot, a w wybranym momencie wyłączyć nasze rozwiązanie, zamieniając obiektyw kamery/aparatu/mikroskopu w klasyczny układ obrazujący. To coś, czego żadne inne rozwiązanie nie umożliwia.
Klasyczne aparaty fotograficzne oraz kamery rejestrują ostry obraz podmiotów znajdujących się w określonej odległości od obiektywu aparatu. Tę wartość można zmienić, tak samo jak przedział odległości, czyli tzw. „głębię ostrości”, w której znajdują się przedmioty o akceptowalnej ostrości. Jednak przy powiększeniu obrazu, głębia ostrości jest zawsze ograniczona i to z tego powodu przedmioty znajdujące się w większej odległości od centralnej części obrazu stają się rozmyte.
Dzięki obrazowaniu płaszczyznowemu, wymyślonemu na UAM, można obejść to ograniczenie. Zastosowanie specjalnej soczewki (cieplnej) pozwala na rejestrację obrazu z lokalnie wyostrzonym obrazem przedmiotów leżących poza przedziałem głębi ostrości użytego obiektywu! Na dodatek możliwy jest wybór przedmiotu, którego obraz zostanie dodatkowo wyostrzony, bez względu na jego położenie.
